Editorial
Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Είναι δικαίωμα του καθενός να θεωρεί κάποιον ικανό ή ανίκανο, καλό ή κακό ή, πιο απλά, να τον γουστάρει ή όχι…
Θεμιτό (έως και προοδευτικό μπορώ να πω…) είναι να θέλεις να αλλάξεις τα δεδομένα, αλλά στο ποδόσφαιρο κάπου ορισμένα πράγματα παραμπερδεύονται όπως και οι έννοιές τους.
Η ΕΠΟ μπορεί να είναι η χειρότερη Ομοσπονδία και ο Γκιρτζίκης ο πιο κακός πρόεδρος όλων των εποχών, αλλά εσύ που δεν τους θες τι κάνεις; Πώς τους «χτυπάς»;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι και μέσα, ακόμα και… αθέμιτα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τέτοιες περιπτώσεις. Και εδώ που τα λέμε, έως ένα βαθμό, γίνεται λίγο-πολύ κατανοητό γιατί οι ομάδες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις δικές τους αδυναμίες θέλουν να ανατρέψουν την τωρινή νόμιμα εκλεγμένη διοίκηση της ΕΠΟ.
Η εσωτερική ποδοσφαιρική «τρόικα» (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, για τους δικούς του λόγους ο καθένας) επιδιώκει ανοιχτά, στοχεύει και έχει «επενδύσει» στην πτώση αυτής της ΕΠΟ, θεωρώντας πρωτίστως ότι με αυτό τον τρόπο θα μειώσει τη δύναμη του εκτός συναγωνισμού -αγωνιστικά- Ολυμπιακού. Και αυτό γιατί απλούστατα ισχυρίζεται και πιστεύει ότι οι πρωταθλητές ελέγχουν την Ομοσπονδία.
Έως εδώ πάει και έρχεται, αλλά η εκτός ποδοσφαίρου συμμετοχή στο σχέδιο… ξέφυγε. Μιλάμε για την κυβέρνηση, η οποία εξαρχής ήθελε τον έλεγχο της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας ομαδικού αθλήματος και δη του κορυφαίου, δηλαδή του ποδοσφαίρου.
Και τι κάνει; Δεν κάνει πλάτες απλά στην «τρόικα», αλλά θέλει να «εκβιάσει» όλο το ποδοσφαιρικό εν Ελλάδι στερέωμα με το Grexit για να διώξει τη σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ!
Αυτό είναι μοναδικό και φυσικά ανεπανάληπτο θυμίζοντας καθεστωτική τακτική.
Ο Σταύρος Κοντονής, επικαλούμενος λόγους δημόσιας τάξης, σε ένα απόγευμα, κάνοντας κακή και καθ’ υπέρβαση χρήση του δικού του νομοθετήματος, επεμβαίνει με βίαιο τρόπο στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό αυτοδιοίκητο βάζοντας λουκέτο στο Κύπελλο. Τιμωρεί όλες τις ομάδες που μετείχαν στην ημιτελική φάση του θεσμού και λειτουργεί ρεμβασιστικά, όταν το ίδιο το ποδόσφαιρο μέσω των πειθαρχικών επιτροπών (με τακτικούς δικαστές, παρακαλώ) και του δικού του δικαίου τιμώρησε παραδειγματικά τον ΠΑΟΚ, οι οπαδοί του οποίου τα έσπασαν στην Τούμπα.
Αυτό, όμως, ήταν το άλλοθι… Αυτό αποδείχθηκε το… τυράκι, τελικά, για να ενταθεί η πίεση για πτώση της διοίκησης της ΕΠΟ ή έστω παραίτηση Γκιρτζίκη. Ειδικά τώρα, μετά την επιστολή - ενημέρωση της ΦΙΦΑ ότι o καταστροφικός αποκλεισμός ενεργοποιείται στις 15 Απριλίου, αν δεν παρθεί απόφαση επανέναρξης του Κυπέλλου, γίνεται το μεγαλύτερο κυβερνητικό… ξεσάλωμα παρέμβασης.
Ο πολιτικός προϊστάμενος των σπορ, ενώ οι διεθνείς φορείς του ποδοσφαίρου στέλνουν στον ίδιο την ύστατη προειδοποίηση, πουλάει τρελίτσα. Δίνει και ο ίδιος προθεσμία μέχρι την παραμονή του Grexit στην ΕΠΟ να… μετανοήσει και να κάνει αυτοκάθαρση, υποστηρίζοντας ότι θα πρέπει να αυτο-αποβληθούν για λόγους ηθικής τάξης όσοι απλώς εμπλέκονται σε δίκες, εντούτοις παραμένουν στις θέσεις τους (όχι όσοι είναι κακουργηματικά κατηγορούμενοι με τελεσίδικο βούλευμα, όπως ορίζει ο νόμος)!
Δηλαδή, σε μια εποχή που κάποιοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη την παραγωγή «σκανδάλων» για να κατασκευάσουν εγκληματικές οργανώσεις, ο υφυπουργός Αθλητισμού ζητά να φύγουν όλοι για να ανοίξει ο δρόμος στους… αρεστούς.
Ποιοι, όμως, να φύγουν; Αυτοί που νόμιμα είναι εκλεγμένοι! Ε, αυτό δεν ακούγεται λίγο φασιστικό;
Και σκεφτόμαστε το απλό: Αν κάποιον θέλεις να τον ανατρέψεις, βρες τον κατάλληλο υποψήφιο, ρίξ' τον στην εκλογική αρένα και κέρδισε έτσι τον Γκιρτζίκη και τον κάθε Γκιρτζίκη στις επερχόμενες αρχαιρεσίες της ΕΠΟ τον προσεχή Οκτώβρη. Τι πιο δημοκρατικό, τι πιο φυσιολογικό. Ακόμα ακόμα, αν η κυβέρνηση έχει έναν εκλεκτό που θα τον… σπρώξει, ας τον βάλει και, αν οι Ενώσεις τον επιλέξουν, ας πάρει το θώκο. Αυτό, όμως, που γίνεται τώρα και με πίεση του στυλ «ή πέφτετε ή Grexit» δεν έχει προηγούμενο.
Βέβαια, υπάρχει μια δικαιολογία των σπασμωδικών κινήσεων, του άγχους και της άγνοιας κινδύνου… Ο Κοντονής παίζει πραγματικά το χαρτοφυλάκιό του αυτές τις ημέρες και η πιο απογοητευτική κυβέρνηση των τελευταίων ετών δεν έχει αντιληφθεί τη δύναμη της μπάλας και το κόστος ενός ετσιθελικού διεθνούς αποκλεισμού (σας τα γράψαμε και στο προηγούμενο editorial πως ο Τσίπρας μπορεί να γράψει ιστορία).
Αφήστε και το άλλο... Αν οι καταγγελίες Κούγια για μπραβοκαταστάσεις, βαλίτσες, χορηγίες και άλλες «ομορφιές» στη Ζάκυνθο (παρεμπιπτόντως την εκλογική περιφέρεια Κοντονή) για να φύγει ο μέχρι πρότινος πρόεδρος της τοπικής Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων που ανήκε στους υποστηρικτές του Γκιρτζίκη αληθεύουν, τότε το δείγμα της εξυγίανσης προκαλεί… ρίγος συγκίνησης και σίγουρα ανατριχίλα.
Και καταλήγω: Αν όλα αυτά δεν είναι δημοκρατικός… φασισμός, τότε τι είναι;
