Ζωντανή η Εθνική, παίζοντας με δέκα σχεδόν για μία ώρα, πήρε με δύναμη ψυχής 0-0 από την Ιαπωνία και ελπίζει * Τελικός πρόκρισης το ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού
Αυτό, μάλιστα, ήταν Ελλάδα! Πάθος, δύναμη και καλή αμυντική λειτουργία. Η Εθνική, αν και βρέθηκε με αριθμητικό μειονέκτημα από το 38’, όταν έχασε με δεύτερη κίτρινη κάρτα τον Κατσουράνη, όχι μόνο δεν απογοητεύτηκε, αλλά ατσαλώθηκε και πήρε το 0-0 με την Ιαπωνία τα ξημερώματα της Παρασκευής (20/6) στο Νατάλ.
Ένας βαθμός ο οποίος δεν ήταν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ασφαλώς, αλλά κράτησε ζωντανή τη «γαλανόλευκη» στη διεκδίκηση της πρόκρισης στους «16» του Μουντιάλ για πρώτη φορά. Και αυτό είναι που μετρά, αφού πλέον ο αγώνας με την Ακτή Ελαφαντοστού στις 24 Ιουνίου είναι τελικός, δίνοντας την ευκαιρία στους διεθνείς με τρίποντο (και σε συνδυασμό με μη νίκη της Ιαπωνίας κόντρα στην Κολομβία ή νίκη της Ελλάδας με περισσότερα από τρία γκολ σε σχέση με το σενάριο ενδεχόμενης επικράτησης των Ασιατών) να γράψουν ιστορία.
Η Ελλάδα, όμως, τηρουμένων των αναλογιών και των ειδικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν στο ματς της 2ης αγωνιστικής του 3ου ομίλου με τους Ασιάτες, τα πήγε περίφημα. Και αυτό δεν αποτελεί υπερβολή.
Βέβαια, είναι γεγονός πως η απλώς ορθή τακτικά Εθνική (περίμενε τον αντίπαλό της και προσπαθούσε να χτυπήσει στην κόντρα, έχοντας συγκέντρωση στα μετόπισθεν) μέχρι την αποβολή του Κατσουράνη αφυπνίστηκε ακριβώς από εκείνο το σημείο και μετά.
Η κόκκινη λειτούργησε ευεργετικά για τους παίκτες του Φερνάντο Σάντος, με αποτέλεσμα να συσπειρωθούν, να βγάλουν περισσότερο πάθος, ένταση, διάθεση και να τα δώσουν όλα σε ένα σε γενικές γραμμές κακό παιχνίδι.
Έτσι, η Ελλάδα δεν ταμπουρώθηκε μόνο ώστε να εξισορροπήσει την απώλεια του λιγότερου παίκτη, αλλά έγινε και απειλητική, έχοντας δύο πολύ μεγάλες ευκαιρίες για γκολ. Η πρώτη με το σουτ του Τοροσίδη στο 40’ και η δεύτερη με την κεφαλιά του Γκέκα στο 60’, ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις ο γκολκίπερ Καβασίμα έκανε δύσκολες και σωτήριες επεμβάσεις για να κρατήσει ανέπαφη την εστία του.
Το επιπρόσθετο στοιχείο, όμως, που δείχνει την αξία της προσπάθειας της Εθνικής είναι το γεγονός πως κατάφερε να μη φανεί σε καμία στιγμή πως έπαιζε με δέκα για σχεδόν μία αγωνιστική ώρα (μαζί με τις καθυστερήσεις). Και αυτό γιατί κράτησε τους Ιάπωνες μακριά από τα καρέ της χωρίς επί της ουσίας να απειληθεί σοβαρά, με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο στο διάστημα στα μισά του δεύτερου ημιχρόνου, όταν καταγράφηκαν και οι καλύτερες στιγμές των Ασιατών με τα άστοχα σουτ των Οκούμπο (68’), Γιοσίντα (71’).
Ο άτυχος Μήτρογλου, ο MVP Mανιάτης και η αυταπάρνηση του Μανωλά
Ο Φερνάντο Σάντος στήριξε τους παίκτες δείχνοντάς τους εμπιστοσύνη και διαχειριζόμενος σωστά τα νεύρα και την ένταση των Μανιάτη - Τζαβέλλα προ διημέρου. Ο Πορτογάλος δούλεψε αρκετά στην ψυχολογία (έμεινε για περίπου μία ώρα στα αποδυτήρια πριν από την εναρκτήρια σέντρα για να μιλήσει στους διεθνείς) και έδειχνε εξαρχής ήρεμος. Κάτι που φάνηκε και κατά τη διάρκεια του ματς ως προς τη διαχείριση των κρίσεων.
Και αυτό διότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός κατ' αρχάς βρέθηκε να χάνει τον Μήτρογλου, ο οποίος εγκατέλειψε στο 35’ λόγω τραυματισμού, με συνέπεια να υποχρεώνεται να διαφοροποιήσει τον αρχικό σχεδιασμό του στην κορυφή της επίθεσης και να χρησιμοποιεί τον Γκέκα. Εν συνεχεία, η αποβολή του Κατσουράνη τον ανάγκασε να «θυσιάσει» τον κινητικό Φετφατζίδη ρίχνοντας πριν από την ανάπαυλα του ημιχρόνου το φιλότιμο Καραγκούνη, ο οποίος τοποθετήθηκε δίπλα στον Μανιάτη ως αμυντικό χαφ.
Έτσι, ο Σάντος κλήθηκε να αντιμετωπίσει μη αναμενόμενες καταστάσεις, καθώς σπατάλησε δύο αλλαγές του, ταυτόχρονα όμως με την είσοδο του Σαλπιγγίδη στα τελευταία λεπτά, παίζοντας με παίκτη παραπάνω στο μεσοεπιθετικό κομμάτι του γηπέδου, πήρε τα ρίσκα του δείχνοντας πως ήθελε πρωτίστως τη νίκη.
Βέβαια, η αποκάλυψη του αγώνα με τους Ιάπωνες ήταν ο Γιάννης Μανιάτης. Ο μέσος του Ολυμπιακού έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του στην Εθνική, επωμίσθηκε τη φρούρηση του Χόντα και κυριολεκτικά… εξαφάνισε το αστέρι των Ασιατών - μεγαλύτερο κίνδυνο της Ελλάδας. Και ήταν ο νούμερο ένα διεθνής που με την αγωνιστική συμπεριφορά του μετέδωσε το... μανιάτικο πως η Ελλάδα δεν θα αποχωρήσει εύκολα από το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Και βέβαια, στους διακριθέντες συμπεριλαμβάνονται και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί Παπασταθόπουλος - Μανωλάς, με τον δεύτερο να δείχνει αυταπάρνηση, αφού για μερικά λεπτά έσφιξε τα δόντια και έπαιξε παρά το πρόβλημα που αντιμετώπιζε, αφού ήταν φανερό πως πονούσε.
Από εκεί και πέρα, σε μια γενικότερα βελτιωμένη παρουσία της Εθνικής ως συνολική εικόνα ομάδας (ξέχωρα από το μη ποιοτικό παιχνίδι ως προς το θέαμα), όλοι έδωσαν το κάτι παραπάνω, αν και ο μόνος που έδειξε αισθητά μακριά από τον καλό εαυτό του ήταν ο Σαμαράς.
Από τους Ιάπωνες ο παίκτης που ξεχώρισε σε ένα ματς που, όσο περνούσε η ώρα, εκνευριζόταν, όντας μπλοκαρισμένοι από τους Έλληνες, ξεχώρισε ο τερματοφύλακας Καβασίμα.
Μεροληπτική διαιτησία
Μονοδιάστατα - εύκολα μόνο κατά της Ελλάδας ήταν τα σφυρίγματα του διαιτητή της αναμέτρησης Ζοέλ Αγκουιλάρ, ο οποίος είχε βοηθούς τους Γουίλιαμ Τόρες, Ζουάν Ζούμπα (όλοι από το Ελ Σαλβαδόρ).
Ο ρέφερι έδειξε μεροληπτική συμπεριφορά γιατί ναι μεν εφάρμοσε το γράμμα του κανονισμού στην περίπτωση του Κατσουράνη, αλλά έκλεισε τα μάτια στον πειθαρχικό έλεγχο αντίστοιχων φάσεων σε δυνατά ή επικίνδυνα μαρκαρίσματα Ιαπώνων, στους οποίους όφειλε να βγάλει περισσότερες κίτρινες. Όσο για τους επόπτες, ήταν λάθος το σήκωμα της σημαίας στην τελευταία φάση του α' ημιχρόνου σε προσπάθεια του Γκέκα...
Κίτρινη: 12' Χασέμπε - 27' Κατσουράνης, 54' Σαμαράς, 88' Τοροσίδης.
Κόκκινη: 38' Κατσουράνης.
ΙΑΠΩΝΙΑ (Αλμπέρτο Τζακερόνι): Καβασίμα, Ουτσίντα, Χόντα, Ναγκατόμο, Οκαζάκι, Οκούμπο, Κόνο, Γιαμαγκούτσι, Χασέμπε (46’ Έντο), Οσάκο (57’ Καγκάουα), Γιοσίντα.
ΕΛΛΑΔΑ (Φερνάντο Σάντος): Καρνέζης, Τοροσίδης, Χολέμπας, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Μανιάτης, Κατσουράνης, Φετφατζίδης (41’ Καραγκούνης), Σαμαράς, Κονέ (80’ Σαλπιγγίδης), Μήτρογλου (35’ λ.τρ. Γκέκας).