Ο Σταύρος Ζαγκανάς αναλύει με το δικό του γλαφυρό τρόπο τα όσα έγιναν στο «Γ. Καραϊσκάκης» με την Μπέρνλι
Τρίτο επίσημο παιχνίδι για τον Ολυμπιακό κόντρα στην Μπέρνλι και πραγματικά η γεύση που μας αφήνει είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Και όχι κόντρα σε Λουκέρνη, Βίντι, Μίντι, Χίντι, Σίντι, αλλά απέναντι στην 7η ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ.
Μία ομάδα που μπήκε το βράδυ της Πέμπτης (23/8) στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», όχι για να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά για να πάρει αποτέλεσμα με ότι τρόπο μπορούσε. Και οι Άγγλοι επιστράτευσαν το ξύλο, με την ανοχή βέβαια του ανεκδιήγητου Βίντσιτς, που άφησε ανοικτή -όσο μπορεί να το πει κάποιος- την υπόθεση πρόκριση με τις αποφάσεις του.
Και αυτό γιατί ο μη καταλογισμός του πέναλτι-μαρς στον Ποντένσε, όχι μόνο στέρησε από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα να προηγηθεί με 2-0, αλλά έδωσε την ευκαιρία στην αγγλική ομάδα να ισοφαρίσει το ματς, χωρίς να έχει κάνει ΜΙΑ ευκαιρία, με ένα πέναλτι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο.
Μάλιστα επέτρεψε το σκληρό -στα όρια του αντιαθλητικού- παιχνίδι των άγγλων «ξυλοκόπων», οι οποίοι θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που ολοκλήρωσαν τον αγώνα με 10 ποδοσφαιριστές.
Όπως και να έχει, οι ερυθρόλευκοι έχουν τον πρώτο λόγο. Και όπως φάνηκε, εάν η πρόκριση παιχθεί στον αγωνιστικό χώρο, τότε θα πανηγυρίσουμε μία μεγάλη πρόκριση στους ομίλους του Europa League.
Αυτό στο οποίο όμως πρέπει να σταθούμε δεν είναι τόσο το σκορ, όσο η αντίδραση της ομάδας μετά το καταστροφικό από τις αποφάσεις του Σλοβένου διαιτητή, πρώτο ημίχρονο.
Μία αντίδραση, την οποία σαφέστατα βοήθησε το γρήγορο γκολ του Μπουχαλάκη στο 48', που όμως υπό άλλες συνθήκες και άλλα χρόνια, δεν θα βλέπαμε ποτέ.
Κάτι πολύ όμορφο γεννιέται, κύριοι, στις τάξεις του Ολυμπιακού. Το κλίμα φαίνεται άκρως οικογενειακό, προπονητής, τεχνικό επιτελείο, παίκτες, διοίκηση είναι μία γροθιά, ο κόσμος είναι δίπλα, όλοι ευχαριστιούνται τα 90+ λεπτά που διαρκεί ένας αγώνας και όλα δείχνουν ότι πάμε για μία μεγάλη χρονιά...
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΓΚΑΝΑΣ
